به نام خداوند منان
به هر چيزي كه انسان عادت مي كند ، دل كندن از آن سخت و دشوار است وگاه درد آور! اما هر آغازي را پاياني است جز ، ذات اقدس الهي! در بدو ورود به اين دنياي مجازي سراز پاي، نمي شناختم . اينكه نوشته هاي من را ديگران نيز مي خوانند، برايم جذاب و دوست داشتني بود و صد البته هست . همانطور كه در نوشته ي قبلي گفتم، من از هفته ي بعد نمي توانم بنويسم . بهتر ديدم از اكنون ديگر ننويسم . نمي دانم چرا؟! اما بهتر است ديگر ننويسم . اما شايد دوباره برگشتم ! اگر خدا خواست و عمري از اين مدت اعتبار زيستنم در اين دنيا باقي بود ، شايد دوباره برگردم و باز راز دل بگويم و راز تنهايي !
مي دانم ؛ شايد بعضي از شما را آزردم و ناراحت كردم، شايد ...، اما بگويم هيچ قصدي جز صداقت نبود . هيچ حسي جز دوستي نبود . هيچ...!
دوستان خوبي اينجا هستند كه لينكهايشان در كنار صفحه قرار دارد: آشنا، حس غريب، اسب آتش(كه خيلي وقت است نمي نويسد)، سالك، فروغ(”صد ملك دل ” گويا ديگر نمي نويسد) ،زهرا، آيدا، بچه ي مثبت ،طراوت ، دخترك شيطان و.... ،كه نوشته هاي زيبايي دارند. اميدوارم همچنان سر شار از زندگي، قلمشان پر فروغ و پر نشاط باشد .
من رفتم. شايد برگردم و شايد هرگز...

كلبه ام خاموش شد.....

بدرود!

قرارهستش كه بنده هفته ي بعد ، به خدمت مقدس سربازي اعزام بشم . خيلي كيف داره توي زمستون آدم بره آموزشي !! نه؟؟؟
پس به اين ترتيب، ديگه اصلاً نگران امنيت مرزهاي كشورنباشيد. خيالتون راحت باشه!!
وبلاگرها ،آسوده بنويسيد. ما بيدارم!!!!!!!!!!!

سراب

دراين كوير، به هر سو كه مي نگرم ، سراب است . خسته و تشنه ام . به آسمان مي نگرم. انگار آسمان نيز سراب است .اما نه! آسمان سراب نيست . واقعيت است . سراب نيز خود ، روشني و زيبايي آسمان را به رخ زمينيان مي كشاند! گويي كه لب هايم از فرط تشنگي به هم دوخته شده اند. پاهايم نيز از فرط گرماي شنزار ، تاول زده و از دست اين همه خس و خاشاك ، زخمي و خون آلود است . اصلاً چگونه شد كه من اين گونه گرفتار شدم؟ از كجا آمدم تا به اين سرزمين رسيدم . هيچ چيز به ياد ندارم . گويي كه گذشته نيز در مه غليظي فرو رفته و هيچ چيز پيدا نيست! بايد بروم . جاي من در اين سرزمين ، در اين وادي سرگشتگي نيست . بايد بروم . اما به كدام سوي؟ به هر سو كه نگاه مي كنم ، سراب است . به كدام جهت بروم تا به سر چشمه اي برسم كه سراب نباشد؟نمي دانم!!!

راستي جريان چيه ؟ چرا هر كسي ادعاهايي مي كنه و حرف هايي مي زنه، روي اون هم تاكيد هم داره ! اما وقتي به هر دليلي دستگير مي شه ، مي گه كه كارها و حرف هاش خيلي اشتباه بوده ، نمي دونسته اعمالش خلاف قانون بوده و.........!!!!!!!!!!!

اين سياست زدگي ما ، انگار همچنان در جهت خرابي هر چه بيشتر،لگام گسيخته در تاخت و تاز است . وقايع يكي دو روز پيش ، من جمله مجلس ، مهر تاييدي بر اين ادعاست! نظر شما غير از اينه؟!
------------------------------------------------------------------------------
ديشب چه بارون قشنگي مي باريد. هر قطره ي بارون كه به برگ خشكيده ي درختان مي خورد ،اون رو سرنگون مي كرد . يك برگ ريزون به تمام معني! نمي دونم اون تك برگ خشكيده ي اميد من ، تونسته خودش رو روي شاخه ي درخت آويزون نگه داره يا نه . اما نه ! چند سالي هست كه ديگه اون برگ خشكيده و خسته رو ، روي هيچ درختي نمي بينم . حتي بهار هم نتونشته با اون همه طراوت و شادابي ، برگ خشكيده ي من رو احياء كنه.شايد همين بهار بود كه تموم آرزوهاي سر شار از روياي من رو ، با تمام قشنگيش ، از من گرفت . چي مي گم؟! آره! اين گونه بوده كه طعم تلخ زندگي رو چشيدم . زندگي هم تلخه و هم شيرين! شايد خودم خواستم هميشه طعم تلخش رو احساس كنم ، و شايد شيريني زندگي هم در تلخي اون نهفته باشه ! مگه نه؟!

واقعاً كه كشور عجيبي داريم ! ما تمدني داريم به قدمت تاريخ ! هميشه هم ادعاي خودمون رو در هر زمينه اي كه باشه ، متصل مي كنيم به همين تمدن گم شده!! ولي واقعيت چيز ديگه اي هست . دنياي امروز جايي نيست كه بتونيم فقط به گذشته ي خودمون بسنده بكنيم . دنياي امروز چيزهاي ديگه اي رو مي طلبه . درسته كه اين فرهنگ و تمدن غني ، مايه ي فخر و مباهات هر مملكتي هست ، اما نمي شه با اين جور حرفها ، پيشرفت كرد . در حال حاضر هم كه فقط در حال“ پس رفت“ هستيم . اگه به امور روزمره ي كشور خودمون دقت كنيد ، مي بينيد كه كشور ما ، توي يك دور تسلسل باطل افتاده . مثلاً مسأله ي گوشت هاي فاسد!! هر روز يك گزارش، يك روز گفته ميشه اينقدر گوشت فاسد وارد شده، يك روز تخم مرغ فاسد ....! اين حجم مبادلات هم اون قدر زياد هست كه نمي شه اون رو به تجار عادي نسبت داد !! بعد از مدت ها ، هنوز معلوم نيست سر منشأ اين مسائل كجاست و شايد دوست ندارن ...!!
يا مثلاً نفت ! قراردادهاي نفتي كه كلي سوال برانگيز بوده و باز معلوم نشد ..!! چند روز پيش هم در مجلس( فكر كنم رييس كميسيون انرژي مجلس) گفت كه بهتره قيمت بنزين رو 200 تومان قرار بديم كه به نفع مردم هم هست!! كدوم مردم! مگه مردمي هم باقي مونده؟! باز هم شنيديم كه گفتن قرار هست بنزين رو ”جيره بندي ” كنن!! ما درداشتن ذخاير نفت و گاز در رده هاي اول دنيا هستيم !! ديروز هم آقاي وزير بازرگاني گفتن كه ما نمي گذاريم كه نفت جيره بندي بشه!!!! واقعاً كشور عجيبي داريم!! به راستي كجاي كاريم؟؟ مگه مي شه بهترين منابع و عوامل رشد رو در اختيار داشته باشيم و همچنيان در جا بزنيم؟ .( خدا كنه هميشه در جا بزنيم و به عقب تر نريم!!) .
جالبه ، ما در سياست هم همچنان عاجز مونديم . شايد بشه گفت كه به نوعي دچار ”سياست زدگي ” هم شديم . مردم فقط بازيچه شدن . هنوز خيلي مونده تا معني درست كلماتي مثل ”جمهوري ” رو بفهميم!!!
خدا آخر و عاقبت همه ي ما رو ختم به خير كنه.

قبل از هر چيز فرا رسيدن عيد فطر رو به همه تبريك مي گم. اميدوارم كه ماه پر بركتي رو پشت سر گذاشته باشيد .
------------------------------------------------------------------
من عاشق كنسرت ياني هستم. , وقتي كنسرت ياني روكه در آكروپوليس يونان اجرا شد، ديدم خيلي خوشم اومد. اون روز تا نصفه شب 3 ،4 بار كنسرت رو نگاه كردم . مثل اينكه قرار بود علاوه بر يونان و هند، در ايران هم برنامه اجرا كنن كه بنا به دلايل كاملاً روشن ، اين امر ميسر نشد . چيزي كه خيلي من رو تحت تاثير قرار داده بود هماهنگي گروه نوازنده بود كه به رهبري آقاي روحاني برنامه رو اجرا مي كردن . فكرش رو بكنيد ! اين جهان هم يك رهبر اركستر داره ! جهاني به اين ابعاد !! با اين همه كثرت!! واقعاً وحدت در عين كثرت( وبرعكس) ، اينجا كاملاً مشهوده ! همه ي موجودات با هارمونيك و هماهنگي خاصي در حال نواختن هستن . خدايا ! چقدر با شكوه و با عظمت !! اين عظمت ديوانه كننده هست. سيارات ، كرات ، حيوانات ، ......و همه ي موجودات در رقصند . رقصي كه آدم رو مبهوت مي كنه .
خدايا ! چشمي بينايي به ما بده، تا همه ي اين زيبايي ها رو بهتر ببينيم.

چند وقت پيش با برادر زادم که4 سالش هست , کلاغ پر, بازي مي کردم. اون حيوانات رو نام مي برد و بازي مي کرديم . تا اينکه گفت اسب و دستش رو هم بالا برد! با تعجب بهش گفتم : اسب که پرواز نمي کنه؟ اون هم در جوابم گفت : اسب جادويي پرواز مي کنه!! جوابش کاملا منطقي بود .چرا که در عالم کودکي همه چيز ممکنه . اسب جادويي , گربه ي جادويي ,....! کاش همه چي به همین قشنگي بود ! کاش هيچ موقع بزرگ نمی شدم . افسوس!!

ديروزشبكه ي تهران برنامه اي رو نشون مي داد كه در يك سالن بزرگ كه اتفاقاً كلي بيننده هم اونجا بود، برگزار شد . مجري برنامه آقاي احمد زاده بود. يك نفر روي صندلي ، نزد آقاي احمدزاده نشسته بود . درست روبروي چند صد نفر آدم. برنامه هم مستقيم پخش مي شد . همسر اون آقا كه روي صندلي نشسته بود، شرط ادامه ي زندگي با اين آقا رو ، خريدن يخچال فريزر و ... گذاشته بود!!!! با اين خانم هم، ارتباط مستقيم تلفني برقرار شد . خانم هم همون شرايط رو دوباره تكرار كرد. گويي مرد بيچاره ،اشك هم ريخت(من نديدم). واقعاً متعجب شدم.
اول اينكه: آخه اين چه برنامه اي بود؟ ببينيد چطور وقت تلوزيون رو با اين جور برنامه هاي بي ارزش مي گيرن. اين جور برنامه ها بايد متناسب با شرايطي باشه. نه اينكه اين همه آدم رو جمع كنن وشروع كنن به خاله زنك بازي!! گاهي از مادر زن سؤال كنن ،گاهي از مرد ، گاهي از زن....!! بايد متخصص هاو كارشناساني رو دعوت كنن و تحت شرايطي برنامه ي مذكور رو بسازن.
دوم اينكه : اون مرد چرا اينقدر خودش رو كم ارزش مي بينه كه جلوي اون همه آدم ، در اون حالت قرار مي گيره؟!! كسي كه تمام ارزش زندگيش به همين چيزها بوده چطور مي شه با اون زندگي كرد؟ من نمي گم كه مرد نبايد شرايط رفاه زندگي رو فراهم ببينه ! منظورم اينه كه زندگي مشترك ارزشش بيشتر از اينه كه طرفين بخوان همديگر رو در شرايط سخت روحي و رواني قرار بدن. اگه مشكل اين زوج با گفت وگو با هم حل نشه ،چطور در بين اون همه آدم غريبه..............

نمي دونم ! شايد من تجربه ي كافي در اين مورد نداشته باشم ، ام اين رو ميدونم كه ا از هر چي زندگي اينطوري، بدم مياد! نه ، از اون متنفرم!!

اگه آدم ،براي ا نجام كاري، كلي وقت بذاره اما به نتيجه نرسه، حسابي حال گيري مي شه! يا مثلا......نه اين رو ديگه نمي نويسم! اما ديروز:
ديروز مجبور شدم حدود 3000mp3 ،به علاوه ي چندين برنامه و .... رو پاك كنم. در حقيقت چون سيستم بد كار مي كرد مجبور شدم هارد رو fdisk كنم.بين اون همه موسيقي ، خيلي هاش رو دوست داشتم. مثلا مرضيه،بنان،.....!! كلي فلش هاي جالب هم بود. خلاصه همه چي رو پاك كردم كه سيستم درست شه! اولش خوب بود. ولي بعد از يكي دو ساعت دوباره كند،شد!!!!! ديگه عقلم به جايي قد نمي ده ! دو روز پيش ،5 يا 6 بار ويندوز عوض كردم!! از هر چي كامپيوتر ، بدم اومد!! لا اقل اگه جواب مي داد، يه چيزي.اما.........
:(
:(
:(

از هر چي بوروكراسي ، حالم به هم مي خوره!! قرار بود يك كار اداري رو امروز انجام بدم. البته هفته ي قبل مراجعه كرده بودم و قرار شد تا امروز انجام بشه. وقتي رفتم تا نتيجه رو بگيرم ، ديدم هنوز كار انجام نشده. البته در عرض نيم ساعت كار انجام شد .متصدي اين كار ، ديوونم كرد. هر دو دقيقه يك بار معذرت مي خواست!! من هم كه حوصله نداشتم ، هي مي گفتم نه اشكال نداره. اما ول كن نبود!! كم مونده بود سرش داد بزنم كه بابا بسه ديگه!!! واقعا كه هر چيزي اندازه اي داره.

چيست اين افسانه ي هستي خدايا چيست؟
پس چرا آگاهي از اين قصه ما را نيست؟!

یک توصیه :
اگه یک روز مجبور شدید مثل من نقش انبار دار اطلاعات یک بنده ی خدای دیگه رو داشته باشید و مجبور بشید مثلا 33G دیتا رو توی هارد خودتون copy کنید , اکیدا پیشنهاد می کنم از win xp استفاده کنید . چون سرعت copy در xp , شاید 10 برابر win98 باشه .من فقط برای همین کار, xp رو نصب کردم و عمل copy کردن رو انجام دادم. (هارد به هارد)سرعت copy در xp به حدی بود که من رو به شک مینداخت که واقعا فایل ها copy شده یا نه!!!با این کار چند ساعت کارتون زودتر راه میفته.
خوب, این هم یک تجربه که حاصل سالها تحقیق و تفحص هستش!!!

دیروز در یکی از وبلاگها(اسمش یادم رفت ), یک مطلب درباره ی سفر تحقیقاتی که توسط ناسا به کره ی مریخ انجام می شه, نوشته بود. در این سفر , هر کسی می تونست نام نویسی کنه تا اسمش بر روی یک لوح فشرده(cd) ثبت بشه که البته مهلتش تموم شده. در این سفرقرار هست که cd مذکور رو به مریخ ببرن و در اونجا قرار بدن! من هم اسمم رو نوشتم (hamid6981) که نفر 2700096 بودم(24 /7/ 202). یک میل هم به عنوان تایید ثبت نام فرستادن که با امضاء زیر همراه بوده
Dr. Edward J. Weiler
Associate Administrator
Office of Space Science

این کار شاید بیهوده باشه ولی یک کار نمادین هست.از این ها گذشته , شایه مریخی ها از اسمم خوششون اومد برام دعوت نامه بفرستن. خدا رو چه دیدید, شاید فرستادن !! ناراحت نباشید ,اگه رفتم حتما براتون کارت پستال مریخی می فرستم:)

روز چهارشنبه(22/8/81) در روزنامه ی ایران مطلب جالبی نوشته شده بود:

350 شاگرد 47 سال پیش ,گرد هم آمدند! این دانش آموزان در مدرسه ی پهلوی درس می خوندن و...
نمی دونم چرا وقتی این مطلب رو خوندم, بغضم گرفت!( چند نفر دیگه همدیگر رو دیدن ,اون وقت من ....!!) کم مونده بود آبروم بره. می خواستم این خبر رو بلند برای بقیه بخونم ,ولی وسط خوندن,کم آوردم!! کم مونده بود بزنم زیر گریه!! ولی یه جوری , تا آخر خوندمش!! کم کم دارم به خودم شک می کنم! آخه........

لینک مطلب

اون روز آسمون خيلي ناراحت بود. هم ناراحت بود و هم عصباني! از ناراحتي غرش مي كرد.فرياد مي زد.معلوم نبود ، اين حالتش براي چيه؟ نكنه از دست آدما ناراحت بود؟ آسمون هميشه ، از اون بالا بالا ها آدما رو مي ديد. مي ديد كه چطوري ، به جون هم افتادن.مي ديد كه چقدر ارزش ها كم فروغ شدن!! همين آدما بودن كه دل صاف و آبي و قشنگش رو ، سياه كرده بودن. حق داشت از دست اون ها ناراحت باشه! آسمون همه جا رو مي ديد . همه ي بي عدالتي ها رو، همه ي دغل بازي ها و...! به خودش فشار مي آورد و فرياد مي زد. ديگه تحمل نداشت، اشك امونش نداد و شروع كرد به گريه كردن! نهيب مي زد، غرولند مي كرد.از همه ي آدما دلگير بود.آدما دل اون رو سياه كرده بودن.ياد روزهايي افتاد كه آبي بود. بدون هيچ ناپاكي!فكر مي كرد، قديما چقدر دلها پاك تر بود!اشك تمام وجودش رو گرفته بود. آخه آسمون ديگه طاقت سنگيني اين همه غم و غصه رو نداشت مي ناليد و اشك مي ريخت. هر قطره اشكي كه فرو مي ريخت، كمي از وجودش رو تطهير مي كرد. كم كم احساس كرد داره آروم مي شه! حالا سبك شده بود. آرامش وجودش رو پر كرد . يك نگاهي به خودش انداخت. باز هم آبي آبي شده بود.

نمي دونم شما هم متوجه شديد يا نه. دعاي ”ربنا...” رو مي گم!! دو سه روز اول ماه رمضون پخش نشد. وقتي اين دعا پخش نشه ، انگار ماه رمضون نيست . خيلي دعاي قشنگيه. از اون موقع كه يادم هست، سفره ي افطاري هميشه با اين دعا همراه بوده! ديروز به بقيه مي گفتم ، چرا ديگه اين دعا پخش نمي شه؟ تازه يك چيز ديگه هم بود. اسماء خدا رو هم ديگه نمي ذارن!! ديروز قبل از اذان ، بالاخره هر دو رو پخش كردن! كلي هم خنديديم! چون حتما صداي ما رو شنيده بودن ديگه:)
دبيرستان كه بوديم يك گروه تواشي داشتيم (البته اين گروه ادامه ي كارهاي دوره ي راهنمايي ما بود) كه همين اسماء خدا رو مي خونديم. خيلي جاها رفتيم. فرودگاه مهرآباد، يكي دو تا سينما،يك دانشگاه پزشكي(يادم نيست كجا بود ولي يادم هست اتاق تشريح هم رفتيم!! )،... .خلاصه با اين بهانه كلي از كلاس فرار مي كرديم. يادش به خير.......

سلام
چند بار خواستم كه ديگه هيچ چيز اينجا ننويسم. اما نشد. نتونستم ديگه نيام! هميشه خداحافظي اذيتم مي كنه. ياد اون روزهايي ميفتم كه راهنمايي بودم! از صبح تا 4 بعد از ظهر با بچه ها سر كلاس بوديم .تازه بعد از اون مي رفتيم در حياط و فوتبال بازي مي كرديم. شايد براتون جالب باشه، ما يك روحاني داشتيم كه گاهي با ما فوتبال بازي مي كرد. بعد از اتمام دوران راهنمايي ، دلتنگي ما زياد نبود .چون دوباره با بيش از 50% بچه ها در يك مدرسه دور هم جمع شديم.باز هم ،حدود 8 ساعت سر كلاس بودن با دوستان ، خيلي خوب بود. گذشت زمان چندان محسوس نبود.تا اينكه كنكور باعث پخش شدن بچه ها شد. ديروز هم كه داشتم آلبومم رو نگاه مي كردم، گاهي روي يك عكس ده دقيقه مكث مي كردم! چه دوراني بود.فكر اينكه چطور مي شه همه ي اون دوستان رو دوباره در يك مدرسه و كلاس جمع كرد، ذهنم رو به هم مي ريزه. اين شهر مجازي هم ، براي من مثل همون مدرسه شده! شايد ديگه دوست نداشته باشم بنويسم( چه فرقي مي كنه بنويسم يا ننويسم؟ باشم يا نباشم؟؟؟؟)، اما وقتي به ياد خداحافظي كه ميفتم ، تنم مي لرزه ، دلم مي گيره .يك احساس عجيب به من دست مي ده! اما چه سود؟! همه ي ما بايد روزي بريم.گاهي از اين شهر كوچك ، گاهي از يك شهر بزرگ و گاهي از اين دنياي فاني!! كاش هيچ وقت به هيچ كس سلامي نمي گفتم .تا اينكه مجبور نشم غزل رفتن رو سر بدم! كاش... كاش...كاش.....! اي كاش هرگز.....!! با همه ي اين حرف ها ، براي فرار از رفتن، باز مي نويسم تا باشم. مي نويسم هر چند بي معني و نا مفهوم! هر چند ..........

هيچ وقت شده به خيلي چيز هاي ساده ، شك كنيد؟ يهو همه چي براتون گنگ و نا مفهوم بشه؟ مثلا شده كه وقتي به دستتون نگاه مي كنيد، وقتي اون رو با اراده ي خودتون تكون مي ديد، براتون گنگ باشه؟ شده وقتي توي خيابون پياده روي مي كنيد، رنگ ها، آدم ها، ماشين ها ،و.... براتون عجيب و نا مفهوم باشه؟ تا حالا شده دستتون رو نيشگون بگيريد ،اما نفهميد درد يعني چي؟ شده احساس كنيد كه شايد همه ي چيز هايي كه مي بينيد ، همش روياي ساده اي باشه ، طوري كه ممكنه هر آن از خواب بيدار بشيد؟! همين الان ،واقعا نمي فهمم اين واژه ها و كلمات رو چطور مي نويسم؟!! هيچ وقت شده كه چشماتون رو ببنديد و فقط گوش كنيد.اون وقت صدا براتون عجيب ترين چيزي باشه كه تا به حال بهش برخورديد؟
راستي چقدر ما نسبت به اطرافمون بي توجهيم !!

و اما آخرين سخن من از اين سفر:
چقدر مرگ به ما نزديكه. ولي چشم هاي ما اون رو نمي بينه يا شايد نمي خواد كه ببينه!
هفته ي قبل ،استان گيلان شاهد يكي از بزرگترين طوفان هاي چند دهه ي اخير خودش بود.طوفاني كه بسيار سنگين بود. طوري كه در همون روستاي مذكورطوفان با دستان پر قدرتش، سقف(شيرواني خانه) يك خانه را بلند كرد و چند متر دورتر بر روي زمين انداخت . گويا اين خانه در مركز يك گردباد قرار داشته، چون كمي ان طرف تر، خانه هايي بوده كه از نظر قدمت ،قديمي تر بوده و استحكام بناي كمتري داشتن، اما هيچ آسيبي نديدن! متاسفانه در اين حادثه ، يك جوان 18 ساله فوت كرد و پدر و مادرش هم زخمي شدن. من خودم اين صحنه رو نديدم ، اما شنيدم خيلي رعب انگيز بوده.همون شب ، قرار بود حنابندان برادر اون مرحوم باشه، اما تبديل شد به ....!! خلاصه اينكه مرگ همين نزديكي ها ست . بد جوري هم داره ما رو نگاه مي كنه. يكمي دقت كنيد ، حتما مي بينيدش!
يا حق

اين چند روز كه شمال بودم، نمي دونم چرا بدون در دست داشتن خود كار نمي تونستم آروم و قراربگيرم. شايد به خاطر عادت كردن من به پرت و پلا نوشتن بود! توي جيبم هميشه كاغذ بود و كلي سياهه نوشتم . بگذريم. چند مطلب كوتاه ديگه مي نويسم و بيشتر زياده گويي نمي كنم!
*كم كم كامپيوتر هم داره به روستا ها نفوذ مي كنه. البته بسيار بسيار كند. براي اينترنت هم ، اصلا صرف نمي كنه .چون براي اتصال به شبكه بايد كد بگيرن.البته اونقدر كامپيوتر اونجا كم(كمتر از انگشتان يك دست!)، كه حالا حالا ، اينترنت و اينترانت و... بي استفاده هست.

*در شهرهاي شمالي ، چند شهر بي نظيرن. مثلا لاهيجان. تا وقتي خودتون اونجا نريد و بام سبز رو نبينيد، متوجه ي زيبايي اون نمي شيد. واقعا قشنگه.

*معمولادر روستاها به خاطر سهولت در رفت و آمد از موتور استفاده مي كنن.(البته دو تا آژانس هم اونجاست. كافيه تلفن زده بشه تا بلافاصله ، بيان دم در).اين موتورها بيشتر كهنه و قديمي هستن . نا گفته پيداست كه آلودگي و دود اگزوز اونها چقدره! فقط كافيه يك روز موتورهاي اونجا رو جمع كنن بيارن تهران ، آلودگي تهران ده برابر ميشه!!

*نگهداري گاو ،كار نسبتا سود آوري هست. يك گاو بالغ ،چند صد هزار تومان قيمت داره. البته گاو نري كه حسابي گاو(!!) باشه ،به يك ميليون تومان هم مي رسه.يكي از همين گاوها رو جايي ديدم وحشت كردم.توي طويله با طناب بسته بودنش . دو تا در هم گذاشته بودن كه بيرون نياد!! واقعا گاو بود!!!
يك گاو مادرهم اونجا بود كه براي از دست دادن بچه اش ، افسرده شده بود. واقعا افسردگي رو مي شد از چهرش حدس زد!!

*ديدن بازارهاي محلي كه روزهاي خاصي از هفته برگزار مي شه هم خيلي جالبه . بيشتر اجناس ، محلي هست. از تخم مرغ گرفته تا ميوه و...و حتي اسب!

*ديدن دسته هاي بزرگ لك لك كه در مزارع دسته جمعي پرواز مي كنن ، آدم رو به وجد مياره. آدما توي شهر هاي بزرگي مثل تهران ، واقعا افسرده مي شن!

*موقع بر گشتن از اين سفر ، يكي از تونل ها رو بسته بودن. براي همين مجبور شديم از جاده ي كنار گذر بريم. اين جاده با شيب تندي كه داشت خيلي خطرناك بود. علاوه بر اين جاده خيلي باريك بود و حاشيه ي امنيتي هم نداشت. خلاصه بعد از نيم ساعت به جاده ي اصلي رسيديم. البته تا ما به راه اصلي برسيم ، تونل باز شد!!!!(اين جاده كه گفتم، قديميه، خيلي هم طولاني هست. قبلا براي اينكه از رشت به تهران بيان ده،دوازده ساعت يا بيشتر تو راه بودن!)

خوب خيلي نوشتم . يك مطلب ديگه هم مي خواستم بنويسم كه بمونه براي بعد.
ادمه دارد......
يا حق

همونطور كه نوشته بودم چند روزي ، شمال بوديم .خواستم يكمي در اين باره بنويسم.

مدرسه:
در روستاهاي شمالي كشور ، پراكندگي جمعيت خيلي كمه. ممكنه يك روستا از لحاظ وسعت ، بسيار بزرگ باشه ، اما جمعيت كمي در اون زندگي كنن.مثلا اون روستايي كه من اونجا بودم( هميشه همين جا مي ريم ) ، و يك پسوند”بزرگ”هم مثل تهران داره، جمعيتي كمتر ازچند هزار نفر اونجا زندگي مي كنن! به خاطر همين اونجا مدرسه كم هست. طوري كه اهالي براي رفتن به دبيرستان بايد مسافت زيادي رو طي كنن. اما ابتدايي! از اونجا كه بچه هايي كه دبستان مي رن خيلي كوچك هستن ، و هنوز تو باغ خيلي چيزها نيستن، تا كلاس پنجم، دختر و پسر مختلطن! به همين خاطر ، شايد رقابت بيشتري هم بين اون ها وجود داشته باشه !
تمام بچه هايي كه هم كلاس هستن، كاملا همديگر رو ميشناسن و از وضعيت زندگي هم كاملا آگاهن. براي همين بعضي اوقات ، مسايلي پيش مياد كه جالبه ! هر اتفاقي كه در روستا بيفته ، شايد به نوعي روي اين كلاس ها تاثير مي ذاره ! يعني چيزي شبيه سريال ” قصه هاي جزيره ! هنگام برگشتن هم خيلي ها با تيلر (نوعي ماشين كشاورزي) به خونه بر مي گردن. ظهر ها كه ميومدم بيرون، بچه ها رو مي ديدم كه با چه شوق و ذوقي ، پشت تيلر نشستن! براي همين اونجا كه بوديم با ديدن اين صحنه مي گفتيم سرويس مدرسه اومد!

ادامه دارد...

سلام
بعد از مدتها ، رفتم شمال. جاتون خالي هوا خنك بود .آسمون گاه ابري و گاه نيمه ابري مي شد.خيلي چيزها داشتم كه بنويسم ولي خلاصه مي كنم.
بهانه ي رفتن ما (بخصوص من) ، سفر حجي بود كه سه عزيز داشتن. نشستن پاي صحبت اون ها ،خيلي دل انگيز بود. صحبت از مدينه،بقيع ، مسجدالحرام، غار حرا و...! واقعا خوش به حال كساني كه توفيق اين سفر رو داشتن و يا خواهند داشت. خيلي جالب هست كه بدونيد ، هنگام برگشتن ، در فرودگاه جده ،يكي از امام جمعه هاي گيلان(!!)، چندين كيلو،بار اضافي داشت طوري كه همه جا صحبت از اين امام جمعه بود! اين طفلك، تازگي ها به سمت امام جمعه ،مشرف شده ! اين در حالي هست كه در كلاس هاي قبل از سفر ، تاكيد داشتن كه سفر حج ،براي عبادت هست و تا حد امكان پول كم ببريد تا كمتر سوغاتي بياريد!!!! يا مثلا شنيدم در اين سفر دو روحاني از دو كاروان، با هم كر كري داشتن و گاهي در حضور هم به يكديگر پشت مي كردن و...!!! نوبره والله! وقتي مدرس اين عزيزان ،اين طوري باشن واي به حال بقيه!! طفلك مردمي كه پشت اين جور آدما نماز مي خونن!
در اين سفر كوتاه چيزهاي جالبي ديدم كه بعدا به اونها اشاره مي كنم.
يا حق

قاصدك! هان ، چه خبر آوردي؟
از كجا و ز كه خبر آوردي؟
خوش خبر باشي ، اما
گرد بام و در من
بي ثمر مي گردي
انتظار خبري نيست مرا
نه زياري نه زدياري- باري،
برو آنجا كه ترا منتظرند
...
راستي آيا جايي خبري هست هنوز؟
مانده خاكستر گرمي جايي؟
..
قاصدك!
ابرهاي همه عالم شب و روز
در دلم مي گريند.
-------------------------------------------------------------------------------------
بعد از مدت ها ، امروز مي رم شمال! بيشتر از يك سال هست كه دريا رو نديدم! ساحل دريا ، با اون موجهاي قشنگش فوق العاده هست. خيلي آدم رو آروم مي كنه. آرامش ميده. البته اگه ، طوفان هاي دروني بر موجهاي دريا غلبه نكنه و اون رو هم طوفاني و مهيب نكنه!! ولي انصافا ، طوفان دريا هم قشنگه. راستش يادم نيست آخرين بار كي تنم رو به آب دريا سپردم. ديدن ساحل ، اونقدر مجذوبم مي كنه كه ديگه يادم ميره خودم رو به دست دريا بسپارم و تن فرسودم رو با پاكي آب دريا ،تطهير كنم!
خوب و خوش و سلامت باشيد و دلهاتون بسان دريا .
ياحق

فصل پاييز است و هنگام كوچ . كوچ از دياري به ديار ديگر. من پرنده اي هستم ، در انديشه ي كوچ! كوچ از سرزميني سرد و مه گرفته، به آنجا كه اشعه هاي گرما بخش خورشيد ، بال و پر مرا گرم مي كند. بايد ، بروم. به آن سرزمين كه خورشيد مرا ، در آغوش مي گيرد تا از گرمايش ، ذوب شوم.چقدر اينجا سرد است. دستانم مرا در به اسارت درآوردن كلمات ياري نمي كنند. سردم است. بايد كوچ كنم ! به دياري ديگر. شايد به سرزميني غريب ، به سرزميني كه ديگر خورشيد را گم نكنم. بايد بروم . نمي دانم اين بال و پر خسته و يخ زده ي من تاب و تحمل اين سفر را دارد يا نه ؟ ! چه خوب بود مي توانستم با روح خود پرواز كنم. در اين صورت ديگر منت اين بال هاي ناتوان خود را نمي كشيدم . مرا چه مي شود؟ اين روح، از جسمم خسته تر و سردتر است. چقدر سرد است اينجا !! بايد بروم.

اين عيد بر شما مبارك
فردا روز تولد حضرت مهدي(ع) هست. تمام شهر آزين بندي شده. به هر محله اي كه سر بزنيد، چراغاني است ،گويا همه در انتظار مولودي هستند كه منجي دنياست. همه در انتظارند تا او به دستور پروردگار ،حضور خود را اعلام كند و مايه ي خوشحالي مؤمنان را فراهم سازد . به راستي ما چقدر توانسته ايم او را خوشنود كنيم؟ آيا همه ي ما اطمينان داريم كه با ظهور او ،در امان خواهيم بود؟ آيا ....؟ نه! لااقل من اين گونه نيستم. مي ترسم، مي ترسم كه من در بين گمراهاني باشم كه وعده ي خشم خدا به آنها داده شده! مي ترسم. از نفسي كه مرا تنها نمي گذارد . او كه شيطاني است درون همه ي ما! مي ترسم ،از جهل خود . از فراموش كاري خود .از اين كه يادم مي رود از كجا آمدم و بايد به كجا بروم.مي ترسم روزي برسد كه ديگر بازگشت برايم نا ممكن باشد.
خدايا ! همه ي ما را به راه خودت راهنمايي كن . پروردگارا ! سعادت و خوشبختي هر دو عالم را به بندگانت ارزاني دار. خدايا! زماني حضور مهدي را بر روي زمين به ما بشارت ده، كه ما نيز از ياران با وفاي او باشيم.
يا مهدي ! ادركني

ديشب كمي بي حوصله بودم. براي همين رفتم به چت ياهوتا بلكه كسي رو گير بيارم ،كمي مخش رو تيليد كنم! اونجا هيچ كس من رو تحويل نگرفت. انگار كسي من رو نمي ديد .اصلا گويا كسي به اسم حميد اونجا نبود!! اتاق رو عوض كردم. اما ....! به سرم زد يك id جديد درست كنم كه اسم دخترونه داشته باشه. خلاصه با يك اسم دخترونه وارد چت شدم.هنوز چند ثانيه اي از ورودم نگذشته بود كه اولين pm اومد ،دومي،سومي،....!!! باور كنيد در عرض چند دقيقه صفحه پر شد از پيغام. چپ و راست pm مي اومد. نصفه شبي كم مونده بود از خنده فرياد بزنم. پنج دقيقه موندم و اومدم بيرون. امروز هم باز با همون اسم رفتم، كلي offline داشتم.اونقدر برام pm اومد كه كلافه شدم. يك خانمي هم كه فكر مي كرد من هم خانم هستم برام پيام داد. من جوابش رو ندادم.خودش فهميد و از من پرسيد“ پسري؟” من هم گفتم آره. تشكر كرد و رفت. از بين اون همه آدم ،فقط به يكي ،جريان رو گفتم. اون هم براش جالب بود. به نيابت از اون همه آدم كه سر كار موندن ، ازش عذر خواهي كردم. بعدش هم كمي با هم حرف زديم . متالورژي مي خونه. من از دروغ خوشم نمياد ، ديگه هم با اون id نمي رم .ولي انصافا تجربه ي جالبي بود ، چقدر هم خنديدم!!

نمي دونم چرا اين موضوع مرد سالاري يا زن سالاري تا اين اندازه طرفدار داره. مگه دوران برده داري هست كه فكر و ذكر ما اين باشه كه ما بر يكديگر تسلط داشته باشيم ؟! هر جا كه اين فكر توي سر آدما باشه(فرقي نمي كنه مرد يا زن)،مطمئن باشيد بوي استبداد و ديكتاتوري مياد! نمي دونم شايد خيلي در اين باره ، كم تجربه هستم !

نيمكت چوبي
باد تندي مي وزيد.درختان دست در دست هم مي رقصيدند و با فرياد هاي خود ، ورود پاييز را جشن مي گرفتند.مدتي مبهوت اين ميهماني عجيب بودم ! ديدم ،برگها ،دانه دانه از درختان
جدا مي شوند و درهوا سرگردانند. من اشتباه مي كردم .درختان در رقص نبودند. بلكه از ترس زوزه هاي باد بر خود مي لرزيدند و فرزندان خود را ،دانه دانه از دست مي دادند!!برگ هايي كه سبز سبز بودند،حال با لرزش هاي درختان، از اوج به حضيض سقوط مي كردند. سقوطي مرگبار.
سنگ فرش پارك زرد شده بود . به رنگ مرگ!! رهگذراني كه در اين آشفته بازار ،به دنبال دمي آرامش بودند، برگهاي زرد و خشك رازير گام هاي خشن خود خورد مي كردند .
گويا از صداي آن ، لذت مي بردند! هميشه به آنها گفته شده بود كه پاييز زيباست و خورد كردن برگهاي پاييزي از آن زيباتر!! انصافا آنها هم اين كار را خوب انجام مي دادند و ديوانه وار از آن لذت مي بردند.
گوشه اي از پارك ، يك نيمكت چوبي تنها بود كه بوي كهنگي مي داد.او در تنهايي خود،خاطراتش را مرور مي كرد.در طول حيات خود ، شاهد خيلي چيزها بود. گفت وگو ها،
بحث و جدل ها،كلام عاشقانه.... . تمام اينها مانند فيلم از جلوي چشمانش مي گذشت. ياد پيرمردي افتاد كه كه هر روز ،ميزبانش بود. چقدر با او راحت بود .با سكوت پيرمرد آشنا بود و خيلي راحت با اين سكوت ،حرف مي زد.حالا يك ماهي مي شد كه ديگر ،پيرمرد را نديده بود.دلش تنگ بود ،براي حرف هايي كه فقط او مي فهميد و آن پيرمرد!انتظار،فايده نداشت .او مي دانست كه ديگر هرگز پيرمرد را نخواهد ديد!
نيمكت چوبي ، بعد ازآن پيرمرد ديگر طاقت هيچ غريبه اي را نداشت. هر كس روي آن مي نشست ،غرو لند مي كرد و از خودش صداي جير جير در مي آورد.روزي چند نفر غريبه آمدند. نيمكت چوبي را برداشتند و يك صندلي بتوني را جايگزينش كردند. نيمكت خوشحال بود ، چون احساس مي كرد مي خواهد به نزد همان پيرمرد برود .بعد از آن ديگر صداي جير جير نيامد!
در پناه حق

و اگر ميخواهيد خدا را بشناسيد،پس در حل معماها مكوشيد.

به گرداگرد خود بنگريد تا او را ببينيد كه با كودكان شما بازي مي كند.
به آسمان بنگريد،او را خواهيد ديد كه در ميان ابرها گام برمي دارد،دست هايش را در آذرخش دراز مي كند و با باران فرود مي آيد.
اورا خواهيد ديد كه در گل ها مي خندد،سپس بر مي خيزد و دست هايش را در درخت ها تكان مي دهد.

جبران خليل جبران

سلام
چند روز نبودم ولي دوباره برگشتم.به چند دليل چند وقتي از دستم راحت بوديد .اول اينكه هاردم خراب بود( با اينكه 2 ماهه عوضش كردم!) كه البته بعد چند دفعه بردن اون براي استفاده از گارانتي، باز مشكل برقرار و بر دوامه ! دليل دوم هم ،وجود چند كار نيمه تموم كه هنوز يك مشكل اساسي با اون دارم:(
احساس كردم بود و نبودم ،فرقي نداشته!! ولي خوب، من با تمام مشكلات ،از صحنه ي وبلاگ نويسي خارج نمي شم:)
شنيديد كه مي گن : ” به سراغ من اگر مي آييد نرم و آهسته بياييد
مبادا كه ترك بردارد ،چيني نازك تنهايي من!”
شما توجهي نكنيد.هر طوري كه دوست داريد به سراغ من بياييد . اگر اين ديواره ي نازك تنيده شده بر تنهايي من هم شكست، فداي سرتان.
راستي امروز كه اومدم چند تا وبلاگ رو ببينم، فهميدم يك دوست خوب ديگه ،“غزال” مي خواد از اين شهر مجازي بره!
شاد باشيد

واي ، ديشب و امروز حسابي خسته شدم. ديشب ساعت 4 خوابيدم ، 7 صبح هم بيدار شدم. اونقدر به اين صفحه ي مانيتور و تصوير اسكوپ نگاه كردم كه چشمام جايي رو نمي بينه!!
خوبه حداقل يك نتيجه اي داد .البته اون هم نصفه نيمه و...! ولي به هر حال تموم شد.خدا آخر و عاقبت ما رو به خير كنه.
شاد شاد شاد باشيد

به نام خدا

ديشب ،هنگامي كه در خوابي عميق فرو رفته بودم، رويايي ديدم عجيب! در طبيعت راه مي رفتم و نظاره گر آن بودم.به كوه هاي سر به فلك كشيده، به رودهاي قشنگ،به بوته زارهاي جادويي و…. نگاه مي كردم. آن همه لطافت وزيبايي، هوش از سرم ربوده بود. آن جا دشتي بود از شقايق. به سوي شقايق ها رفتم.به يكي از آنها ،نزديك شدم.شقايقي به رنگ عشق! دستم را دراز كردم ، ساقه اش را گرفتم و خواستم كه آ ن را بچينم .رنگ از رخسارش پريد! دلم گرفت .رهايش كردم.دست بردم بر ساقه ي شقايقي ديگر، اما او را هم آزردم!دلش شكست ! ديگر ، حريم شقايق ديگري را نشكستم.با خود گفتم ، حتما اين دشت را اشتباه آمدم!بايد از راه ديگري مي رفتم تا بلكه مي رسيدم به سرزميني كه بسياري از آمال و آرزوهايم ، در آن جاي دارد.ولي نه! جاده يكي بود و راه همان! پس كجاي كارم اشتباه بوده؟!!شايد روحم را بايد بيشتر با آن همه زيبايي ،صيقل مي دادم.شايد هنوز نتوانستم قلبم را در سيطره ي مهر درآورم! به ياد سهراب افتادم كه گفت:“تا شقايق هست ،زندگي بايد كرد”.شقايق بود.بسيار زياد هم بود! اما هيچ كدام شقايق من نبود.هر يك در انتظار دستي ديگر! دستي مهربان تر و لطيف تر! به دستانم نگاه كردم. شايد زمخت و خشن شده است ! زمخت؟! شايد قلبم ، آنگونه كه بايد باشد، نبوده! شايد رفتن به سرزمين هاي شك و ترديد، گام نهادن در دره هاي رعب و وحشت و شايد نگاه هاي هميشگي من به تاريكي شب، مرا اين گونه كرده؟!
با خود انديشيدم، اگر من يكي از اين گل هاي زيبا را بچينم،پژمرده خواهد شد. شايد به همين دليل ، به هر كدام كه دست زدم، از ترس و نگراني، پريشان شد! بايد چه مي كردم؟باز به سراغ همان شقايق رفتم.خواستم سايه باني برايش باشم. اما نه!اگر اين كار را مي كردم، آن گل زيبا از هجر خورشيد، دق مي كرد! چو مجنوني بي قرار دور خود مي گشتم و در فكر چاره بودم.آري فهميدم. من نيز بايد در كنارش باشم.زمين را كندم و كندم. آن گاه رفتم درون آن و با دست هايم ، فضاي خالي را با خاك پر كردم. اكنون ،من نيز در كنارش بودم.نگاه كردم به شقايق.او هم شادمان بود و رويش از عطش عشق ، سرخ سرخ گشته بود. خوشحال بودم ، چرا كه من نيز شقايق شده بودم!

شاد باشيد

به نام خدا
چند روز پيش شخصي مي گفت ، در مدرسه اي كه درس مي دهد، كودكي(يا حتي كودكاني)، هست كه توان پرداخت هزينه ي كتاب را ندارد . پس به او كتاب ندادند!! ديروز در جشن عروسي بوديم . مراسم ،در خانه اي بود كه قرار است تا چند روز ديگر براي ايجاد ساختمان جديد تخريب شود. اين خانه يكي از املاك صاحب خانه بود.خانه اي كه بيش از 400ميليون تومان ، قيمت دارد! در عجب ماندم. نفهميدم اشكال كار در كجا ست! نفهميدم فرق آن كودك كه در ابتدايي ترين هزينه ها ،درمانده با كودك آن صاحب خانه در چيست؟؟؟؟

به نام خدا
ديروز رييس قوه ي قضاييه گفتن كه بايد با معتاد ها ،مانند مجرمان جاسوسي ،برخورد شود!! اگر به خاطر داشته باشيد تاچند وقت پيش مي گفتن معتادها رو بايد به عنوان يك بيمار ،در نظر بگيريم نه يك مجرم!! حالا اين كجا و آن كجا؟؟؟ راستي اگه اين طوري فكر كنيم، در نظر بگيريد در كشور چقدر جاسوس داريم! تازه بيشتر …ها هم ،جاسوسن!!!!

به نام خدا
راستي چطوري مي تونم از دست اين چند نوشته ي اضافي خلاص شم.اگه مي دونيد لطفا كمك كنيد!!

به نام خدا

خدا لعنت كند ،زمان را! اين موجود مستبد ،كه جز حرف خود هيچ نمي فهمد و نمي خواهدكه بفهمد ! موجودي كه طي ساليان دراز هرگز از پاي ننشسته و همواره در حركت بوده . حركتي كه شتابش صفر است،چرا كه هميشه با يك سرعت ثابت در حركت بوده ،جريان داشته و خواهد داشت. بسياري از ما،در طول زندگي از آن غافل مي شويم،اما او همچنان در حركت است . مي رود و مي رود و مي رود ،تا بلكه عمر دنيا نيز به پايان رسد ، و آن گاه است كه عمر او هم به آخر مي رسد. چرا كه ديگر كسي به آن اهميت نمي دهد و ديگر زمان ،بي معني خواهد بود. آري ! گذشت زمان را احساس نمي كنيم ووقتي ذهنمان ، معطوف به آن مي گردد،در مي يابيم كه اي دل غافل ؛ كاروان رفت و تو در خواب و بيابان در پيش!
خدايا! ...
----------------------------------------------------------------------------
اگر او را مي ديدم، اگر او مرا مي ديد، اگر....

تست
واي!! چطوري از دست اين چند نوشته ي اضافي خلاص شم؟؟؟؟؟؟؟؟؟

به نام خدا
هیچ نظری موجود نیست:

به نام خدا
هیچ نظری موجود نیست:

به نام خدا
هیچ نظری موجود نیست: