به نام خدا
در قسمت گفتمان مدني (گويا نيوز) مطالبي ‚ در مورد تغيير خط فارسي خواندم . بر آن شدم تا مطلبي هر چند كوتاه در اين باره ‚ به رشته ي تحرير درآورم .
در تمام زبانهاي دنيا ‚ وجود استثناء در نوشتن و تلفظ كلمات امري بديهي و اجتناب نا پذير مي باشد و تقريبا در تمام زبان ها ‚ اين امر وجود دارد . (البته بر اساس اطلاعات كمي كه از زبان اسپرانتو دارم شايد اين مساله كمتر دراين زبان ديده شود) .در زبان فارسي هم ‚ اين اشكالات وجود دارد ولي اين دليل نمي شود كه بر روي تمام زيبايي هاي اين زبان خط بطلان بكشيم و كلا آن را (رسم ا لخط) نفي كنيم! تصور اينكه اشعار زيباي حافظ ‚ سعدي‚ .... را با حروفي غير از فارسي ببينم و بخوانم ‚ برايم غير ممكن است يا مثلا اشعار مولوي كه هر بيت آن نوشته اي است شيوا كه فقط كافي است آن را با صداي بلند بخوانيم تا ترانه اي آفريده شود زيبا كه حتي به موسيقي هم احتياجي ندارد ! چگونه مي توان زيبايي خواندن همه ي اين متون كه جزيي از فرهنگ ماست را‚ با حروفي نا آشنا تصور كرد؟ اينكه كشور هايي مانند تركيه ‚ شيوه ي نگارش خود را تغيير داده اند ‚به خود آنها مربوط مي شود( البته اين احساس كه تركيه خود را اروپايي مي داند در انجام اين كار بسيار مؤثر بوده !). دراينكه شيوه ي نوشتن خط فارسي ‚ داراي مشكلاتي است ‚ شكي نيست .
ولي ما نمي توانيم براي حل اين مشكل(!) صورت مساله را پاك كنيم . دليلي ندارد ما ‚كلا خط فارسي را نفي كنيم و به فكر جاي گزين كردن اين شيوه ي خط باشيم!
اگر چه من از زبان هاي مرسوم دنيا سر رشته اي ندارم‚ ولي اين را مي دانم كه فرهنگ و آداب و رسوم كشورها‚ به شيوه ي نگارش آنها هم وابسته است. به عنوان مثال كشورهايي چون چين و ژاپن ‚ را در نظر بگيريد . اين دو كشور آسيايي ‚ از نظر تاريخ تمدن‚ بسيار غني هستند . شيوه ي نگارش اين ها ‚ در دنيا كم نظير و حتي بي نظير است .اگر ما از ديد خود بنگريم اين گونه خط ها را وحشت ناك مي بينيم . چرا كه بايد چند هزار حرف را ياد بگيريم تا بتوانيم بنويسيم!! شايد اين شيوه ي خط ‚ به نوعي تصويري باشد براي همين از حروف رايج در زبان هاي ديگر استفاده نشده است . اما جالب اين است كه با وجود اين همه سختي در نگارش ‚ آنها خط خود را حفظ نموده اند و شايد به خاطر داشتن آن به خود ببالند!
شيوه ي نگارش فارسي (يا عربي) خود زيبايي هاي فراواني دارد. ناديده انگاشتن هنر خط‚ بسيار عجيب و دور از ذهن است . خط هايي چون ثلث ‚ نستعليق ‚.... زينت بخش متن ها و اشعار بزرگان ماست.
در پايان كلامم اضافه كنم كه به نظر من اگر چه ناديده گرفتن خط فارسي وايجاد يك شيوه ي نگارش ديگر‚
كار خوشايندي نيست‚ اما وجود يك شيوه ي استاندارد در نوشتن متون فارسي ‚ آن هم با حروف انگليسي ‚ فكر جالبي است كه مي تواند در مكاتبات روزمره ي اينترنتي مفيد باشد.
شاد باشيد
آدرس مطالب مربوطه:
http://news.gooya.com/gofteman-farsialefba.php
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر