به نام خدا

داشتم به يك موضوعي فكر مي كردم. حتما شنيديد كه مي گن انسان بسيار عجيب هستش. خيلي جاها هم ،اكيداً به ما توصيه شده كه ”من“ رو بشناسيم.يعني بريم سراغ شناختن درون خودمون! اما وقتي كه خودمون رو شناختيم ،دوست داريم از اين “من“ دوري كنيم. چرا كه هميشه باعث كبر و غرور ما ميشه! خلاصه تكليف ما چيه به “من“ نزديك بشيم يا ازش دوري كنيم؟ نكنه فقط من اين جوري فكر مي كنم؟!!شايد فشارهاي اين چند روزه باعث شده حسابي پرت و پلا بنويسم!