یکشنبه، فروردین ۱۶، ۱۳۸۳

صدای مضحک خنده هایش از اتاق بیرون می آید . خنده های نا موزون , با صدای بلند که غرور و تکبر را به وضوح می توان در تک تک آن آواها مشاهده کرد ! اصوات در هوا می چرخند و رقص کنان تمام فضای اطراف را آلوده می کنند!! هوا بسیار سنگین شده . این آواهای سیاه گون چقدر اینجا را تاریک کرده است!!

هیچ نظری موجود نیست: