با ابياتي از مولانا همراه شويم:
مه دي رفت و بهمن هم ، بيا كه نو بهار آمد
زمين سر سبز و خرم شد ، زمان لاله زار آمد
درختان بين كه چون مستان همه گيجند و سر جنبان
صبا بر خواند افسوني كه گلشن بي قرار آمد
سمن را گفت نيلوفر كه پيچاپيچ من بنگر
چمن را گفت اشكوفه كه فصل كردگار آمد
بنفشه در ركوع آمد چو سنبل در خشوع آمد
چو نرگس چشمكش مي زد كه وقت اعتبار آمد
چه گفت آن بيدسرجنبان كه از مستي سبك سر شد
چه ديد آن سرو خوش قامت كه رفت و پايدار آمد
ايام به كامتان شيرين
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر