شنبه، خرداد ۰۳، ۱۳۸۲

در يك گروه كوچك يا بزرگ كه چند نفر يا چندين نفر با هم كار مي كنن، مسلماً با ديدگاه هاي مختلفي روبرو مي شيم. اين چند گانگي خودش مي تونه موجب شكوفايي استعدادها و تواناييهاي شخصي و گروهي بشه . ولي اين امر ، در صورتي تحقق پيدا مي كنه كه حداقل به اندازه ي يك اپسيلون اتفاق نظر هم وجود داشته باشه . در غير اين صورت دست يابي به حد اقل هدفها نيز غير ممكنه! درست مثل امروز كه با چنين مشكلي روبرو بوديم و البته من بيشتر تماشا چي بودم . :)

هیچ نظری موجود نیست: