آسمان و زمين و آنچه در بين آنهاست ، همه در خدمت بشر هستند و بشر نيز اين گونه است ، و شايد خود نيز نداند.
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند
تا تو ناني به كف آري و به غفلت نخوري
ابرهاي پراكنده و گاه منسجم موجود در آسمان ، به زمين آب حيات بخش ارزاني مي دارند. زمين در خدمت گياهان است تا آنها رشد كنند و پرورش يابند . حيوانات از آنها تغذيه مي كنند . و انسان ، هم از گياهان و هم از حيوانات تغذيه مي كند و آنها را به كار مي گيرد تا زندگي برايش ميسر گردد، و آن هنگام كه مي ميرد ، در آغوش خاك جاي مي گيرد . همچون كودكي كه در آغوش گرم مادر آرام مي گيرد.
همه ي دنيا يك روح واحد است . اگر چه ظاهرا در آفرينش موجودات نوعي كثرت ديده مي شود ، اما در عين حال وحدت را مي توان در آن ديد . دنيا زباني واحد دارد كه هر كسي قدرت فهم آن را ندارد. هر كه اين زبان را بياموزد ، مي تواند حتي با گلها سخن بگويد . يا با مورچگان . همچون سليمان نبي! اين عدم آگاهي و فهم ماست كه منجر به اين مي شود كه بيشتر از حقمان از طبيعت انتظار داشته باشيم!!
سبز باشيد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر