خوب ! بالاخره این یکی دوهفته ی پرالتهاب هم به پایان رسید و رییس جهمور ایران برای چهار سال تعیین شد . شخصی که مدتی پیش به عنوان شهردار تهران منصوب شد ، پله های ترقی را بسیار سریع طی کرد و حالا ریاست جمهوری ایران را(البته از ماه بعد) به یدک می کشد. نمی دانم ، شاید از همان زمان که شهردار شد برای این چنین روزی برنامه ریزی کرد ! در هر صورت انتخاب مردم بر هر چیز ارجح است . اگر چه در تعیین افراد واجد شرایط این ماراتن به نظر می رسد از سوی شورای نگهبان اجحاف صورت گرفت.
این انتخابات تنها ابتدای یک راه است . راهی که در پرده ای از ابهام فرو رفته ! احتمال ایجاد تنشهای زیادی وجود دارد . افراد حامی شهردار ، بعضا افرادی تند رو هستند که علاقه ی شدیدی به بازگشت به دهه ی شصت دارند . همان فضای رعب و وحشت که بر مردم حاکم بود . امیدوارم این گونه نباشد ، چرا که این چرخش 180 درجه ای ما را بسیار متضرر می کند .
در نوشته ی قبلی ، نتیجه ی انتخابات را پیش بینی کردم که از واقعیت بسیار دور بود . در هر صورت این را باید پذیرفت که شهردار تهران بر اریکه ی قدرت تکیه خواهد زد . خواستن یا نخواستن من مهم نیست ! مهم این است که احمدی نژاد باید حامی تمام مردم ایران باشد . همه ی مردمی که در این کشور زندگی می کنند ، همه ی ادیان ، همه ی اندیشه ها ، تفکرات ، ...!
امیدوارم شاهد حرکت قهقرایی نباشیم!